TEVELLÎ

(التولّي)

Devlet başkanlığı, dolayısıyla siyasî hâkimiyet konusunda kendileri gibi düşünenlerle dostluk içinde bulunma anlamında İmâmiyye Şîası’nca benimsenen bir esas; teberrînin karşıtı

(bk. TEBERRÎ).