HÜSEYİN HÂLİS EFENDİ
(ö. 1919)
Son dönem zâkirbaşılarından, bestekâr.
İstanbul’da doğdu ve burada yaşadı. Döşemeci İbrâhim Efendi’nin oğludur. Son devrin meşhur zâkirbaşılarından Balat İmamı diye tanınan Hâfız Hasan Efendi’den faydalandı ve ondan pek çok ilâhi ve şuğul meşketti. Bu arada hıfzını tamamladı. Evkaf Mahkemesi mümeyyizliği yaptı ve Şehremini’de Remlî Mehmed Efendi Kādirî Dergâhı şeyhliğinde bulundu. 7 Muharrem 1338 (3 Ekim 1919) tarihinde vefat ederek tekkenin hazîresine defnedildi. Kardeşi Şeyh Râşid Efendi devrinin önemli zâkirbaşı ve mûsikişinaslarındandı. Son dönem zâkirbaşılarından Selâhattin Gürer de yeğenidir.
Kıyâmî ve devrânî zâkirbaşılarından olan Hüseyin Hâlis Efendi, zâkirbaşılıktaki şöhreti kadar dinî eserleriyle de bestekârlıktaki gücünü ortaya koymuştur. Notası günümüze ulaşmış altı ilâhisinden güftesi Eşrefoğlu Rûmî’ye ait, “Ben dost hevâsına düştüm” mısraı ile başlayan rast ilâhisiyle güftesi Ümmî Sinan’a ait, “Erenlerin sohbeti ele giresi değil” mısraı ile başlayan bayatî ve dügâh ilâhileri meşhurdur.
BİBLİYOGRAFYA:
Ergun, Antoloji, II, 490, 660; Şengel, İlâhîler, I, 78; II, 70; Töre, İlâhîler, IX, 219, 232, 237, 240-241; Öztuna, BTMA, I, 323.
Nuri Özcan