ATTÂR, Hasan b. Muhammed

حسن بن محمّد العطّار

Hasen b. Muhammed b. Mahmûd el-Attâr eş-Şâfiî (ö. 1250/1834)

Mısırlı edip, din âlimi ve Ezher şeyhi.

Aslen Mağribli olup 1180’de (1766) Kahire’de doğdu. Attar olan babası önceleri onu yanında çalıştırmak istediyse de okuma hevesini dikkate alarak tahsiline Ezher’de devam etmesine izin verdi. Dinî ilimlerin yanı sıra astronomi, mühendislik, coğrafya ve tıpla da meşgul oldu. Fransızlar Mısır’ı işgal edince (1798) o zamanki âlimlerden çoğunun yaptığı gibi önce Asyût’a kaçtıysa da bir müddet sonra Kahire’ye dönerek Fransız ilim adamları ile tanıştı. Bu âlimlerden Fransızca ve modern ilimleri öğrendi, kendisi de onlara Arapça dersleri verdi. Daha sonra Suriye, Hicaz, Anadolu ve Rumeli’yi içine alan uzun bir seyahate çıktı. Arnavutluk’un İşkodra şehrinde evlenip oraya yerleşti. Mısır’a döndüğünde (1813) Ezher’e hoca tayin edildi. Ezher’de uzun yıllar okutulmayan Beyzâvî tefsirini büyük bir vukufla okutması sebebiyle birçok Ezher hocası onun tefsir derslerini takip etti. Mehmed Ali Paşa’nın takdir ve iltifatına mazhar olduğu için 1828’de kurulan Mısır’ın resmî gazetesi el-VeķāǿiǾu’l-Mısriyye’nin başyazarlığına getirildi. 1830’da Ezher şeyhliğine tayin edildi. Ölümüne kadar bu görevde kaldı.

Fransızca, Türkçe ve Arnavutça bilen Hasan el-Attâr öğrencilerine ana kaynaklara inmeyi, dilde, edebiyatta, ilimde düşünceyi ifade etme kısırlığından kurtulmayı öğretmeye çalışmış, okullarda modern ilimlerin okutulmasını tavsiye etmiştir. Mahmud Sâmi el-Bârûdî, Şevki ve Hâfız İbrâhim gibi şairlerin yetişmesine zemin hazırlamıştır. Talebesi Rifâa et-Tahtâvî yabancı diller okulunu onun teşvikiyle kurmuştur.

Eserleri. Din, dil ve müsbet ilimlerle ilgili olarak yazdığı, çoğu hâşiye tarzındaki yirmi kadar eserin belli başlıları şunlardır:

Dil ve Edebiyat. 1. Manzûme fîǾilmi’n-nahv. Elli yedi mısrada nahiv kaidelerini öğretmeyi hedef alan bu didaktik manzume, ilki Kahire’de (1280) olmak üzere MecmûǾu mühimmâti’l-mütûn adlı kitap içinde birçok defa basılmış ve Attâr’ın talebesi Hasan Kuveydir tarafından şerhedilmiştir. 2. Hâşiye Ǿalâ Şerhi’l-Ezheriyye. Hâlid el-Ezherî’nin kendisine ait el-Ezheriyye adlı muhtasar nahiv kitabına yazdığı şerhin hâşiyesi olup Kahire’de basılmıştır (1307, 1315). Ezherî’nin Mûsılü’t-tullâb ilâ kavâǾidi’l-iǾrâb adlı şerhine de henüz basılmamış bir hâşiyesi vardır. 3. İnşâǿü’l-ǾAttâr. Resmî ve gayri resmî yazışma ve mektup örneklerini ihtiva eden ve ilk defa Kahire’de tarihsiz bir taş baskısı yapılan eser 1243’ten (1827) 1315’e (1897) kadar Bulak, Kahire, Bombay ve İstanbul’da birçok defa basılmıştır. 4. Hâşiye Ǿalâ metni’s-Semerkandiyye. Ebü’l-Kāsım b. Ebû Bekir el-Leysî es-Semerkandî’nin belâgat ilmine dair es-Semerkandiyye adlı risâlesine yazdığı şerh olup 1288 ve 1309’da Kahire’de basılmıştır. Attâr ayrıca İbn Sehl el-İsrâîlî’nin şiirlerini bir araya getirerek Dîvânü İbn Sehl adıyla baskıya hazırlamış ve eser birkaç defa basılmıştır (Kahire 1279, 1302; Beyrut 1885).

Mantık. 1. el-Hâşiyetü’l-kübrâ Ǿalâ Şerhi Makūlâti’s-SücâǾî. Ahmed es-Sücâî’nin kategorilere (makūlât) dair kitabına yazdığı bu büyük şerh, yine onun


el-Hâşiyetü’s-sugrâ Ǿalâ Makūlâti’s-SücâǾî adlı eseriyle birlikte basılmıştır (Kahire 1282, 1303, 1328). 2. Hâşiye Ǿalâ Makūlâti’l-Büleydî. Muhammed el-Büleydî’nin yine kategorilere dair Risâle fi’l-Makūlâti’l-Ǿaşr’ine yazdığı bu şerh de Kahire’de basılmıştır (1328). 3. Hâşiye Ǿalâ Şerhi Şeyħi’l-İslâm Zekeriyyâ el-Ensârî Ǿalâ metni Îsâgūcî fi’l-mantık. Esîrüddin el-Ebherî’nin Îsâgūcî adlı mantık kitabına Zekeriyâ el-Ensârî tarafından yapılan şerhin hâşiyesidir. 1321’de Kahire’de basılmıştır. 4. Hâşiye Ǿalâ Şerhi’t-Tehzîb. Sa‘deddin et-Teftâzânî’nin Tehzîbü’l-mantık ve’l-kelâm adlı eserine Ubeydullah b. Fazl el-Habîsî’nin yazdığı Tezhîb adlı şerhin hâşiyesi olup üçü bir arada Bulak (1296) ve Kahire’de (1318) basılmıştır.

Dinî İlimler. Hâşiye Ǿalâ Şerhi’l-Celâl el-Mahallî Ǿalâ CemǾi’l-cevâmiǾ. Tâceddin es-Sübkî’nin usûl-i fıkha dair CemǾu’l-cevâmiǾ adlı eserine Celâleddin el-Mahallî’nin yazdığı şerhin hâşiyesi olup Kahire’de basılmıştır (I-II, 1316, 1358).

Attâr’ın bunlardan başka henüz neşredilmemiş eserleri de vardır. Bunlar arasında, Türkiye’de bulunduğu yıllarda Ebü’l-Hasan el-Eş‘arî’nin kesb* görüşüne dair yazdığı Tuhfetü garîbi’l-vatan fî tahkıki nusreti’ş-şeyħ Ebi’l-Hasan’ı, Muhammed el-Mar‘aşî’nin münazara âdâbına dair kitabını şerhettiği Hâşiye Ǿale’r-Risâleti’l-velediyye fî âdâbi’l-bahs ve’l-münazara’sı ve astronomiye dair Risâle fî keyfiyeti’l-Ǿamel bi’l-usturlâb’ı zikredilebilir.

BİBLİYOGRAFYA:

Ali Paşa Mübârek, el-Ħıtatü’t-Tevfîkıyye, Kahire 1980, IV, 82-85; Philip Dî Tarrâzî, Târîħu’s-sahâfeti’l-ǾArabiyye, Beyrut 1913, I, 128-130; Serkîs, MuǾcem, II, 1335-1337; Hediyyetü’l-Ǿârifîn, I, 301; C. Zeydan, Âdâb (Dayf), IV, 232; Kehhâle, MuǾcemü’l-müǿellifîn, III, 285-286; a.mlf., el-Müstedrek, Beyrut 1406/1985, s. 204; Brockelmann, GAL, II, 473; Suppl., II, 720; Ömer ed-Desûkı, Fi’l-Edebi’l-hadîs, Kahire 1961, I, 41-43; Şüyûħu’l-Ezher (nşr. Vezâretü’l-İ‘lâm), Kahire, ts., s. 23-24; Halîl Mardem Bey, AǾyânü’l-karni’s-sâlis Ǿaşer, Beyrut 1977, s. 155-157; G. Delanoue, Moralistes et politiques musulmans dans l’Égypte du XIXe siècle (1798-1882), Kahire 1982, II, 344-357, 614-617; el-Ezherü’ş-şerîf fîǾîdihi’l-elfî, Kahire 1403/1983, s. 245; Akkād, ǾAbkariyyü’l-ıslâh ve’t-taǾlîm el-üstâz el-imâm Muhammed ǾAbduh, Kahire, ts., s. 51-64; Ziriklî, el-AǾlâm (Fethullah), II, 220; F. De Jong, “The Itinerary of Hasan al-ǾAttār (1766-1835): A Reconsideration and its Implications”, JSS, XXVIII/1 (1983), s. 99-128; “Attâr”, İA, II, 12-13; H. A. R. Gibb, “al-ǾAttar”, EI² (İng.), I, 755.

Hulûsi Kılıç