ABDULLAH EFENDİ, Bezirgânzâde
(ö. 1151/1738-39)
Türk hattatı.
İstanbul’da doğdu. Bezzâzistan (Bedesten) esnafındandır. Babası da ticaretle uğraştığı için Bezirgânzâde lakabıyla tanınır. Ayrıca, zengin ve meşhur bir hanımın oğlu olduğundan dolayı Hanımzâde Abdullah diye de bilinir.
Aklâm-ı sitte*yi devrin meşhur hattatı Hoca Mehmed Râsim Efendi’den öğrendi. Kısa zamanda icâzet aldı. Süratli yazı yazmasıyla şöhret buldu. Daha yirmi yaşına gelmeden vebaya yakalanarak öldü. Çok sayıda Mushaf-ı şerif, Şifâ-i şerif ve bir adet Beyzâvî tefsiri istinsah etmiştir.
BİBLİYOGRAFYA:
Müstakimzâde, Tuhfe-i Hattâtin (nşr. İbnülemin Mahmud Kemâl), İstanbul 1928, s. 285; Soyulcuzâde Mehmed Necîb, Devhatü’l-küttâb (nşr. Kilisli Muallim Rifat), İstanbul 1942, s. 97; R. Ekrem Koçu, “Abdullah (Bezirgânzâde)”, İst. A, I, 30.
Muhittin Serin